چرا پشه‌ها و مگس‌ها به سمت ما می‌آیند؟

جاناتان لارسن، حشره‌شناس دانشگاه کنتاکی، در گفت‌وگو با توضیح می‌دهد: «برخی از این حشرات به این دلیل به ما علاقه دارند که پستاندارانی با خون گرم هستیم و آن‌ها می‌توانند از ما تغذیه کنند.» او ادامه می‌دهد: «حشراتی مانند پشه‌ها و مگس‌های گوزنی به دی‌اکسیدکربنی که هنگام تنفس بیرون می‌دهیم جذب می‌شوند».

جاناتان لارسن، حشره‌شناس دانشگاه کنتاکی در این‌باره می‌گوید: «سطح پوست ما با ترکیباتی پوشیده شده که مگس‌ها می‌توانند از آن تغذیه کنند؛ کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و سایر مواد موجود در عرق و چربی‌های پوستی، همگی برای آن‌ها جذاب هستند. کافی است مگس‌ها با دهان اسفنجی‌شان سطح پوست را لمس کنند و مثل یک نی، مواد مغذی را بمکند».

بااین‌حال، سَمی رمزی، استاد دانشگاه کلرادو بولدر، توضیح می‌دهد که مگس‌ها برای تأمین انرژی خود به عرق انسان متکی نیستند. هرچند که برخی از آن‌ها مواد مغذی پوست را جذب می‌کنند، اما این مواد بسیار رقیق هستند. درواقع، مگس‌ها بیشتر برای تأمین نمک موردنیاز بدنشان عرق ما را می‌لیسند.

برخی از حشرات، از جمله مگس‌های خانگی، بیشتر به مواد در حال فساد علاقه دارند، اما درکل همه‌چیزخوار هستند. آن‌ها برای هضم غذاهای جامد، ابتدا روی آن‌ها آنزیم‌های گوارشی ترشح می‌کنند تا مواد را به مایع تبدیل کرده و سپس با خرطوم نی‌مانند خود آن را بمکند.

در بین گونه‌های مختلف حشرات مزاحم، روش‌های مختلفی برای پیدا کردن غذا وجود دارد. بسیاری از آن‌ها با موهای حسی روی بدن و شاخک‌هایشان بوها را از فاصله‌ی دور تشخیص می‌دهند. وقتی بوی موردعلاقه‌شان را حس کنند، به سمت آن پرواز کرده و روی آن فرود می‌آیند.

یک نکته جالب در مورد مگس‌ها این است که آن‌ها گیرنده‌های چشایی روی پاهایشان دارند! یعنی بلافاصله بعد از نشستن روی سطحی، می‌توانند تشخیص دهند که آیا خوراکی مناسبی پیدا کرده‌اند یا نه. این قابلیت به آن‌ها کمک می‌کند قبل از اینکه فرصت فراری دادنشان را پیدا کنیم، خیلی زود یک میان‌وعده‌ی سریع بخورند!

علاوه بر این، چشمان بزرگ و برجسته‌ی مگس‌ها که از هزاران عدسی کوچک تشکیل شده‌اند، به آن‌ها میدان دیدی نزدیک به ۳۶۰ درجه می‌دهد. به همین دلیل، به‌محض اینکه دستمان را برای کشتنشان تکان می‌دهیم، سریع فرار می‌کنند.

نکتۀ دیگر در مورد مگس‌های خانگی این است که آن‌ها به‌شدت کنجکاو هستند و همین موضوع آن‌ها را به ناقلین بیماری تبدیل می‌کند.

رمزی توضیح می‌دهد که مگس‌ها به‌طور مداوم بین سطوح مختلف، از زباله‌ها گرفته تا غذای ما، جابه‌جا می‌شوند. لارسن هم می‌گوید: «آن‌ها روی فضولات می‌نشینند، پاهایشان را آلوده می‌کنند، هیچ‌وقت دست‌هایشان را نمی‌شویند (!) و بعد روی ساندویچ شما فرود می‌آیند و روی آن استفراغ می‌کنند!» به همین دلیل، مگس‌ها می‌توانند بیماری‌هایی مانند وبا، سل و تب حصبه را منتقل کنند.

جودی کافمن، حشره‌شناس دانشگاه کرنل توصیه می‌کند که برای کاهش تماس با مگس‌ها، از لباس‌های بلند استفاده کنید و از دافع‌های حشرات مانند DEET یا روغن اکالیپتوس لیمویی بهره ببرید.