مهرۀ کمر «اژدهای دریایی ۹ متری» در یک رودخانه پیدا شد
محققان ممکن است بقایای بزرگترین موساسور تاریخ میسیسیپی را کشف کرده باشند؛ این فسیل متعلق به دوره کرتاسه از بستر یک رودخانه در جنوب استارکویل بیرون آورده شد.
ستون فقرات غول‌پیکر یک «اژدهای دریایی» که از کنار یک رودخانه در میسیسیپی کشف شده، ممکن است متعلق به بزرگترین موساسور کشف‌شده در این ایالت باشد. محققان تنها یک مهره از این موجود را پیدا کرده‌اند و شک دارند این موساسور چقدر بزرگ بوده، اما تخمین زده می‌شود طول آن حداقل ۹ متر بوده است.
به گزارش فرادید ، موساسورها یا همان «اژدهایان دریایی» زمانی که دایناسورها روی زمین سلطنت می‌کردند، فرمانروای اقیانوس‌ها بودند، این اتفاق در پایان دوره کرتاسه (حدود ۱۴۵ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش) رخ داد. فسیل تازه کشف‌شده متعلق به Mosasaurus hoffmanni است که یکی از بزرگترین گونه‌های موساسور به شمار می‌رود.
جیمز استارنس، زمین‌شناس از اداره کیفیت محیطی میسیسیپی، این فسیل را در تاریخ ۱۵ آوریل در حالی شناسایی کرد که از بستر یک جویبار در جنوب استارکویل بیرون زده بود. سپس همکار زمین‌شناس او، جاناتان لیرد با دقت آن را از رسوبات بیرون کشید.
استارنس گفته: «من زود فهمیدم چیست، اما از اندازه آن کاملاً شگفت‌زده شدم. حسی که هنگام کشف یک فسیل پیدا می‌کنید، حتی برای یک حرفه‌ای، هیچ‌وقت کهنه نمی‌شود. اما وقتی چیزی پیدا می‌کنید که هرگز ندیده‌اید، شگفت‌زدگی شما بسیار زیاد خواهد بود.»
موساسورها گروه متنوعی از خزندگان دریایی بودند. محققان هنوز در حال بررسی اندازه‌های بزرگترین گونه‌های موساسور هستند، اما احتمالاً طول آن‌ها به حدود ۱۵ متر می‌رسید. یکی از بزرگترین نمونه‌های ثبت‌شده جمجمه‌ای است متعلق به M. hoffmanni که تخمین زده می‌شود طول آن حدود ۱۷ متر باشد.
فسیل مهره جدیدی که کشف شده در بزرگترین نقطه خود بیش از ۱۸ سانتیمتر عرض دارد. استارنس و همکارانش این فسیل را با بزرگترین بقایای موساسور در موزه علوم طبیعی میسیسیپی مقایسه کردند که شامل فک‌ها، بخش‌هایی از جمجمه و یک دندان میشد. استارنس اشاره کرد که به نظر می‌رسد فک‌ها و جمجمه متعلق به یک نمونه کوچکتر از نمونه‌ای باشد که مهره جدید نمایانگر آنست، اما به نظر می‌رسد دندان متعلق به نمونه‌ای باشد که اندازه آن با نمونه جدید قابل‌قیاس است. به بیان دیگر، به نظر می‌رسد فسیل جدید متعلق به موساسوری باشد که بزرگتر یا حداقل هم‌اندازه بزرگترین نمونه در موزه ایالت است. استارنس اشاره کرد ممکن است این بزرگترین موساسور در تاریخ ایالت باشد.
M. hoffmanni یک شکارچی رأس بود که با فک‌های بزرگ و دندان‌های مخروطی‌شکل طعمه‌هایش را شکار می‌کرد. موساسورهای بزرگ اغلب بیشتر آنچه را که می‌خواستند می‌خوردند، از جمله ماهی‌ها، کوسه‌ها، پرندگان دریایی و حتی موساسورهای دیگر. محققان بقایای موساسورها را در معده‌های فسیلی موساسورهای دیگر یافته‌اند. موساسور غول‌پیکری که این مهره خاص را به جای گذاشته احتمالاً در محیطی که اکنون میسیسیپی نامیده می‌شود، مشکلی برای یافتن غذا نداشتند، محیطی که در پایان دوره کرتاسه بسیار متفاوت بود.
استارنس گفته: «آن زمان میسیسیپی کاملاً توسط دریاهای گرم و کم‌عمق استوایی پر از حیات پوشیده شده بود، از جمله تنوع زیادی از کوسه‌ها، ماهی‌ها، مارمولک‌های دریایی و آمونیت‌ها. پتروسورها و حتی برخی پرندگان بالای سر پرواز می‌کردند، در حالی که انواع مختلفی از دایناسورهای گیاه‌خوار و گوشت‌خوار با اندازه‌ها و گونه‌های مختلف در خط ساحلی و جنگل‌های درختی در امتداد خورهای ساحلی قدم می‌زدند.»
همچنین، M. hoffmanni یکی از آخرین موساسورها بود. این گروه ۶۶ میلیون سال پیش به همراه دایناسورهای غیرپرنده پس از برخورد سیارک چیکشلوب به زمین منقرض شد. اکوسیستم‌های دریایی غنی که موساسورها به آن‌ها وابسته بودند، پس از برخورد سیارک فرو پاشیدند و سلطنت این شکارچیان عظیم‌الجثه به پایان رسید.
نظر شما