شناخت نیروهای تشکیل‌دهنده زمین با کشف ابرساختار آتش‌فشانی اقیانوس آرام

به گزارش «ساینس الرت»، «فلات مرزی ملانزی» یک گورستان زمین‌شناسی از صخره‌های مرده و جزایر نابود شده است که در طول صدها مایل در امتداد لبه شمال شرقی منطقه اقیانوس آرام «ملانزیا» امتداد دارد.

این منطقه یکی از ساختارها یا فرماسیون‌های بی‌شمار موسوم به «استان‌های بزرگ آتش‌فشانی» است. چنین ابرساختارهای زمین‌شناسی عموما نتیجه جاری شدن حجم زیادی از سنگ از لغزش بی‌پایان طبقات زمین ‌شناسی صفحات اقیانوسی است.

با این حال منشاء «فلات مرزی ملانزی»‌ (MBP) فاقد جزئیات بوده است. اما اکنون یک مطالعه توسط یک گروه بین‌المللی از محققان با هدایت «کوین کنراد» دانشمند علوم زمین از دانشگاه نوادا، به شواهد و مدارک مهمی از درباره فرماسیون فلات مرزی ملانزی دست یافته است که می تواند به دانشمندان برای شناخت بهتر نیروهای شکل دهنده به سیاره زمین یاری برساند.

این ابر ساختار حدود ۲۲۲ هزار کیلومترمربع وسعت دارد که اندکی کمتر از مساحت انگلیس است. بررسی موادی از سطح کافی است که نشان دهد این فلات دارای ماهیت آتش فشانی است و رگه‌های سنگی آن از گدازه‌های سرد شده‌ای تشکیل یافته که حدود ۱۲۲ تا ۸۳ میلیون سال پیش آزاد شده بودند.

کنراد و تیم تحقیقاتی او برای این منظور از داده‌های منتشرشده قبلی درباره نسبت ایزوتوپی و سایر داده‌های زمین‌شیمیایی برای مدل‌سازی پیشرفت پوسته زمین استفاده کردند. با کنار هم قرار دادن داده ها و قطعات پازل، یک کانون آتشفشانی موسوم به «کانون لوییزویل» جایی در اقیانوس آرام جنوبی، پایه و اساس بنیادهای MBP‌ را به حدود ۱۲۰ میلیون سال پیش و زمان تسلط دایناسورها مرتبط کرد.

حدود ۴۵ میلیون سال بعد همان منطقه ضعیف شده از پوسته با یک منطقه دیگر موسوم به «کانون رورتو-آراگو» برخورد کرد که منجر به ظهور جزایر جدید شد. یک کانون سوم نیز که مسئول ظهور «جزایر ساموان» است، حدود ۲۰ میلیون سال پیش دور جدیدی از فعالیت آتشفشانی را شروع کرد.

تا همین امروز هم نیروهای عظیم تغییر شکل دهنده پوسته زمین به شکل دادن به این ابرساختار ادامه می دهند و این نشان می دهد که شکل گیری مناطق بزرگ آتش‌فشانی تا چه حد می تواند پیچیده باشد.