پهپاد و هوش مصنوعی در تعقیب پشه‌ها!
ر جنگل‌های آمازون واقع در پرو، بیماری‌های استوایی خطر فزاینده‌ای را ایجاد می‌کنند و دانشمندان به فناوری‌های پیشرفته، از جمله هواپیماهای بدون سرنشین و هوش مصنوعی روی آورده‌اند تا سعی کنند قبل از شروع شیوع بیماری آن را متوقف کنند.
به دلیل وجود جنگل‌های انبوه و آب‌هایی که شهر را احاطه کرده‌اند، نمی‌توان به شهر ایکیتوس در پرو از طریق مسیرهای جاده‌ای دسترسی داشت. فقط هواپیماها یا قایق‌ها می‌توانند به این کلان شهر حدود نیم میلیون نفری برسند. تمام آب‌ها و پوشش‌های گیاهی نیز میزبان یک مهمان ناخواسته است و آن پشه‌ها هستند.
به نقل از سی‌بی‌سی، پشه‌ها می‌توانند ناقل بیماری‌های گرمسیری مانند مالاریا و تب دنگی باشند. در سال ۲۰۰۰، سازمان بهداشت جهانی تنها نیم میلیون مورد جهانی تب دنگی را ثبت کرد، اما نزدیک به دو دهه بعد، این سازمان ۵.۲ میلیون مورد را گزارش کرد.
گابریل کاراسکو(Gabriel Carrasco)، که این پروژه تحقیقاتی را رهبری می‌کند، می‌گوید: افزایش تب دنگی نشان می‌دهد که چگونه تغییرات آب و هوایی بر کشورهای در حال توسعه و گرمسیری تأثیر می‌گذارند. حتی اگر این کشورها ردپای کربن بسیار کمتری نسبت به کشورهای صنعتی داشته باشند.
کاراسکو می‌گوید: وقوع رویدادها بیشتر شده است. به عنوان مثال، ال نینو اکنون نسبت به چند سال پیش بیشتر ایجاد می‌شود. وقایعی مانند سیل و رویدادهای گرمای شدید در مناطقی وجود دارد که پیش از این گزارش نشده بود.
گرما و طوفان‌های شدید می‌تواند زمینه‌ای ایده‌آل برای پرورش پشه‌ها باشد.
محققانی مانند کاراسکو و برایان فرناندز(Bryan Fernandez) از هواپیماهای بدون سرنشین برای گرفتن تصاویری با وضوح بالا در داخل و اطراف آمازون استفاده می‌کنند و به دنبال آب‌هایی می‌گردند که می‌توانند مکان‌هایی برای تکثیر پشه‌ها باشند. پهپادها هر سه ثانیه عکس می‌گیرند و این تصاویر به تصاویری سه بعدی تبدیل می‌شوند که آب و جنگل زدایی را ردیابی می‌کنند. این گروه همچنین از حسگرهای آب و هوا برای ردیابی شرایط و دستگاه‌های ضبط کوچک برای نظارت بر تغییرات در مناطقی که در آن پرسه می‌زنند استفاده می‌کنند.
سپس این اطلاعات به یک هوش مصنوعی داده می‌شود. فرناندز می‌گوید: این مدلی است که می‌تواند پیش بینی کند یک بیماری کجا می‌تواند ایجاد شود.
کاراسکو توضیح داد: اکنون ایده این است که چگونه می‌توانیم آن مدل‌ها را بسیار دقیق‌تر و با جزئیات بسیار بیشتر بسازیم.
کاراسکو می‌گوید که امید این است که این فناوری در مناطقی در سراسر جهان با داروها، واکسن‌ها و پزشکان محدود گسترش یابد. دانستن محل احتمال انتشار بیماری می‌تواند به این مناطق کمک کند تا منابع را به صورت استراتژیک مستقر کنند.
کاراسکو افزود: کاری که ما در تلاشیم انجام دهیم این است که به مردم مناطق واقعا فقیر کمک کنیم تا زنده بمانند.
نظر شما