دانش‌بنیان شدن کشاورزی در گرو باور به نقش محوری روستاها در استقبال و توسعه کشور
مدیر برنامه ملی توسعه شهرک‌های گلخانه‌ای و شیلاتی گفت: سرمایه‌گذاری و توسعه عملیات احداث گلخانه برای تولید گل و گیاهان زینتی و محصولات سبزی و صیفی و ایجاد اشتغال مولد یکی از اصلی‌ترین راه‌های برون‌رفت از معضلاتی همچون کم‌آبی یا بی‌آبی، حل بیکاری جوانان به‌ویژه تحصیل‌کرده‌های بخش کشاورزی و رسیدن به امنیت غذایی پایدار و افزایش تولید ناخالص داخلی است.
نادرقلی ابراهیمی اولویت‌دارترین و مهم‌ترین مساله امروز کشور را اقتصاد دانست و افزود: اصل کلیدی و راهبردی در تحول کشور نیز، دخیل کردن مردم برای تحول در اقتصاد است.
وی ادامه داد: روستاها که مهم‌ترین رکن تولید بخش کشاورزی بوده و هنوز هم بیش از یک سوم جمعیت کشور را در خود جای داده، نیازمند نگاه اقتصادی حمایتی است و باید برای تحقق آن حقیقتاً بخش کشاورزی در ارکان تصمیم‌گیری به‌حساب آید و حداقل سهم خود را به دست آورد.
به گفته وی، در جهان امروز به ندرت کشور پیشرفته صنعتی را بدون کشاورزی پیشرفته و صنعتی خواهیم دید و اغلب کشورهای پیشرفته دارای کشاورزی مدرن هستند.
ابراهیمی، لازمه ایجاد شرایط لازم در راستای جهش بخش کشاورزی به سوی امنیت غذایی پایدار و تحقق بهره‌وری را تغییر تفکر و نگاه قوای سه گانه کشور به روستاها و تولید محصولات کشاورزی دانست و اظهار کرد: قوای سه‌گانه کشور باید روستاها را یکی از محورهای اصلی توسعه دیده و استقلال کشور را وابسته به آن ببینند.
مدیر برنامه ملی توسعه شهرک‌های گلخانه‌ای و شیلاتی تاکید کرد: تا این تغییر نگاه شکل نگیرد، قطعا برای روستاها در جذب و جلب سرمایه‌های داخلی و خارجی، صنعتی و دانش‌بنیان کردن کشاورزی، توسعه صنایع تبدیلی، غذایی و افزایش بهره‌وری این بخش مهم اقتصادی تلاش مؤثر صورت نخواهد گرفت.
وی ضمن بیان اینکه نگریستن به خودکفایی بدون توجه به الزامات پایداری آن، همواره کشور را با آسیب پذیری مواجه خواهد کرد، گفت: از الزامات توسعه پایدار، نگاه جدی همراه با برنامه‌های مدون به منابع پایه از جمله منابع آب و خاک کشور و اعمال روش‌های بهره‌ور با ملاحظات محیط‌زیستی در زیست‌بوم کشور است.
به نقل از معاونت علمی ریاست‌جمهوری، ابراهیمی ضمن بیان اهمیت اقتصادی کردن بخش کشاورزی و افزایش ارزش افزوده آن، تصریح کرد: ضروری است کشاورزی از حالت اقتصاد معیشتی به حالت اقتصاد مدرن صنعتی تبدیل شود و این مهم میسر نیست، مگر آنکه آنقدر سرمایه‌گذاری در بخش را بالا ببریم تا ملاحظه شود که کار کشاورزی برای تولیدکنندگان آن مقرون به صرفه است.
وی در پایان تصریح کرد: در سال‌های گذشته حداکثر سرمایه‌گذاری انجام شده بین ۴ تا ۶ درصد کل سرمایه‌گذاری‌های کشور بوده که قطعاً در حد و اندازه کشاورزی ایران نیست.
نظر شما