تبر ۶۰ هزارساله‌ای که پسر ۹ ساله در ساحل کشف کرد

پسر ۹ ساله‌ای اهل انگلستان یک شیئ براق را در ساحل پیدا کرد که معلوم شد یک دست‌سازۀ باستانی نادر است که قدمت آن به اواخر دوره پارینه‌سنگی میانه می‌رسد. 

بِن ویتِن ۹ ساله این سنگ براق را در ساحل شورهام در ساسِکس کشف کرد. او به بی‌بی‌سی گفته: «من داشتم به اطراف نگاه می‌کردم که این سنگ چخماق براق را دیدم. احساس کردم با سنگریزه‌ها و سنگ‌های مختلف دیگر فرق دارد.» 

طی چند سال بعد، ویتن این سنگ براق را در اتاقش نگه داشت. او به بی‌بی‌سی گفته که مدام آن را گم می‌کرد و پیدا می‌کرد تا اینکه رفتن به موزه وُرثینگ همه چیز را برای اوتغییر داد. 

او حین کاوش در نمایشگاه‌های موزه، در بخش «عصر حجر» متوجه شباهت‌ برخی سنگها با سنگی شد که پیدا کرده بود. این موضوع سبب شد او یافته‌اش را به موزه گزارش دهد، جایی که جزئیات بیشتری درباره آن کشف شد. 

سرانجام معلوم شد این شیئ یک تبر دستی از اواخر دوره پارینه سنگی میانه است، دورانی که قدمت آن بین ۴۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰۰ سال پیش است. به گفته موزه این شیئ تقریباً با اطمینان توسط یک نئاندرتال ساخته شده است. 

ساحل شورهام در ساسکس، انگلستان

یابنده ۹ ساله کشف خود را به موزه قرض داده تا در معرض دید عموم قرار گیرد: «می‌خواستم آن را پیش خودم نگه دارم، اما احساس‌کردم جایش در موزه بهتر است تا پیش من.» 

این موزه که ورود به آن برای بازدیدکنندگان رایگان است، تا ماه فوریه آینده این شیئ را به نمایش گذاشته خواهد شد. 

سِینزبِری افزود: «ما آن را در طرح آثار باستانی قابل‌حمل موزه بریتانیا ثبت خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم سندی از این یافته برای نسل‌های آینده وجود دارد». 

کشف این کودک نشان می‌دهد اشیاء باستانی باارزش همیشه در جریان حفاری‌های حرفه‌ای کشف نمی‌شوند. گاهی اوقات، این اکتشافات به صورت شانسی توسط افراد کم سن و سال انجام می‌شود. 

سِینزبِری گفت: «امیدوارم مردم درک کنند برای یافتن اشیاء باستانی جالب نیازی به آموزش تخصصی ندارند. مهمتر از این، گزارش هر یافته‌ است که بسیار اهمیت دارد تا بتوان آن را به درستی ثبت کرد، در غیر این صورت، اطلاعات آن برای همیشه از بین می‌رود.» 

کارشناسان خاطرنشان می‌کنند گزارش یک کشف احتمالی باستانی بسیار اهمیت دارد. یافته‌های زیادی وجود دارند که گزارش نشدند و اهمیت تاریخی آن‌ها کشف‌نشده باقی مانده است. 

سینزبری در این باره گفته: «گزارش کردن یافته‌ها بهترین اقدام باستان‌شناسی است. بسیاری از یافته‌ها گزارش نمی‌شوند. یافته‌هایی که به ما نشان داده نمی‌شوند، با از بین رفتن بافت‌شان، تمام ارزش تاریخی‌شان را هم از دست می‌دهند.»